Buenos Aires, Zion, Las Vegas en Sedona

Zoals vermeld in het vorige verslag vertrok ik voor het volgende project richting Buenos Aires National Wildlife Refuge. Dit park lag vlakbij de grens met Mexico dus vandaar dat we, nadat we een fantastische burger hadden gescoord, even gecontroleerd werden toen we zo’n 10 kilometers van de grens verwijderd waren. Zo dichtbij de grens zitten heeft zo z’n voordelen. In plaats van in tenten moeten slapen, beschikten we over een trailer in een met hekken omheind gebied. Dit was vanwege Mexicanen die proberen het land in te komen of proberen drugs over de grens te droppen. Dit betekende wederom de nodige luxe: douches, een magnetron en digitale TV. Onze taak in dit park was het bestrijden van de Mesquite Tree. Alhoewel dit een van oorsprong Amerikaanse plant is, heeft het zich teveel verspreid door het park en geeft het kuddes coyotes een te groot voordeel ten opzichte van de andere dieren. Hierdoor worden deze dieren met uitsterven bedreigd in dit park en vandaar dat wij de bomen mochten wegzagen. Een erg fijne boom om mee te werken moet ik zeggen, aangezien het doornen heeft van ongeveer 15 centimeter. Overigens waren er dit keer geen beren, maar in plaats daarvan hadden we jaguars. Alle andere gevaarlijke dieren waren ook weer in dit park aanwezig en zo bleef het een gezellige beestenboel hier in het Zuidwesten van de Verenigde Staten.

De eerste dag was loodzwaar. Het was 40 graden, geen wolken, nergens schaduw en geen zuchtje wind. Het verwijderen van bomen is ook wat zwaarder dan je in eerste instantie denkt. Nadat ze zijn omgezaagd, moeten ze op een hoop gegooid worden, zodat ze vervolgens verbrand kunnen worden en ze waren nou niet bepaald licht. Aan het eind van de dag waren we dan ook helemaal kapot. Gelukkig konden we bijkomen met nachos, airconditioning en detectiveseries in onze trailer. De tweede en derde dag kwam het weer ons tegemoet: flinke onweersstormen. Vandaar dat we rond lunchtijd al achter de buis zaten om moordzaken op te lossen. De laatste drie dagen waren niet goed doordacht door de lokale medewerkers, aangezien er amper genoeg werk was voor één persoon. Doordat het werk verspreid was door het hele park was het resultaat een drie daagse safari waarbij we ratelslangen, coyotes, gaffelbokken en een episch gevecht tussen een Black Widow en een duizendpoot zagen.

En zo zat er alweer een week op en gingen we terug naar Flagstaff na ontbeten te hebben bij Carls Jr. (uiteraard hamburgers). In tegenstelling tot het vorige project kwam ik dit keer op een woensdag terug en volgens de verhalen is dat veruit de beste dag om terug te komen. Na een Zeus gegeten te hebben bij the Greek Islands (gyros, mozzarella sticks, pitabrood, friet, Griekse salade, gefrituurde courgette en champignons en Tjatziki voor $10…), vertrokken we richting de Green Room. Het werd direct duidelijk waarom woensdag de beste dag is om terug te komen. Ten eerste komen de meeste teams terug op woensdag en daardoor is het lekker druk in Flagstaff. Ten tweede, en dit is belangrijker, zijn de drankjes $0.25. Dit geldt voor bier, wijn en sterke drank dus uiteraard was dit een aardig mooie avond stappen. Helaas is de dag erna altijd minder en heb ik vooral brak in de hangmat gelegen.

In tegenstelling tot de vorige vrije dagen waren we er dit keer wel in geslaagd auto’s te regelen voor een roadtrip. En zo vertrokken we op vrijdagochtend om 6 uur richting Zion National Park. Het duurde “helaas” iets langer dan verwacht om in Zion te komen doordat de directe weg ernaartoe was afgesloten. Heel erg was het niet, want nu werden we gedwongen om door Vermillion Cliffs National Monument te rijden waar gigantische gekleurde rotspartijen het landschap tekenen. Toen we in Zion aankwamen waren helaas alle campgrounds vol. Na even gediscussieerd te hebben, besloten we toch maar eerst aan onze trail te beginnen: the Narrows. Zion National Park is gevormd door de Virgin River die gedurende de eeuwen een prachtige canyon heeft gecreëerd. The Narrows begint onderaan deze canyon en vervolgens loop je tegen de stroming van de rivier in. Gelukkig stond het water niet zo hoog, maar alsnog stond je tot aan je middel in het vrij koude water en werd het een zware tocht waarbij de canyon steeds nauwer werd. We begonnen vrij laat in de middag aan deze tocht en daardoor werd het al snel kouder, maar het was het absoluut waard. Op een gegeven moment is de canyon nog maar één meter breed en zeker 500 meter hoog en scheren de vleermuizen rondom je over het stromende water.

Teruggekomen bij het visitor center van Zion besloten we om te proberen een campground net buiten Zion te krijgen en met succes. Het was inmiddels al 9 uur en iedereen was kapot. Een tent opzetten was dus zeker teveel werk en vandaar dat we besloten in de openlucht te slapen onder de prachtige sterrenhemel. Gevolg was wel dat we bevroren wakker werden, maar gelukkig hadden we stoelverwarming in onze luxe Ford Fusion. Vandaag stond Angels Landing op het programma en dat is zeker de meest beruchte trail in Zion. Vooral de laatste 500 meter doen het hem en een hoop mensen besluiten dan ook om de laatste 500 meter niet te doen. Het maakt het er ook niet beter op dat je wordt gewaarschuwd daar er mensen zijn overleden tijdens hun tocht naar de top, maar aan de andere kant is het ook altijd lekker om jezelf uit te dagen. Dit laatste stuk van de trail leidt je naar de top van deze klim, een plek waar volgens de geruchten alleen Engelen konden landen om te vergaderen. Je trekt jezelf omhoog aan kettingen en probeert er maar even niet aan te denken dat je aan weerszijden van het één meter brede “pad” meer dan een kilometer omlaag kan vallen. De zware en spannende tocht naar boven is het zeker waard. Het uitzicht vanaf Angels Landing is prachtig en we hebben zeker een uur in de zon op de top gezeten. Wat toeristen niet lukt in kerken lukt ze wel op Angels landing: iedereen is stil en geniet van het adembenemende uitzicht. Nadat we weer afgedaald waren (afdalen was moeilijker dan klimmen) en even snel de korte trail Emerald Pools bezocht hadden, vertrokken we richting onze volgende bestemming: Las Vegas!

Ik denk niet dat ik ooit in één weekend in twee plaatsen geweest ben die meer verschillen van elkaar dan Zion en Las Vegas. Ons hotel, SLS Vegas, was aan het eind van the Strip en beschikte, net als alle andere hotels aan the Strip, over zwembaden, knappe serveersters in bikini’s, een gigantische casino, winkels met alle dure merken en een tiental restaurants. Na even gezwommen te hebben, de beste burger ooit gegeten te hebben en een beetje ingedronken te hebben op onze kamer gingen we op pad om de andere ACE crew te vinden. En zo belandde ik met Renze in het casino en net zoals in Nederland win ik eerst wat geld met roulette om het vervolgens allemaal weer te vergokken. Maar ondanks het verloren geld was het wel een gave ervaring dat gokken in Las Vegas. De mensen waarmee ik mijn kamer deelde waren inmiddels overal verspreid over the Strip en daarom besloot ik maar een taxi terug te pakken naar het hotel. Na de taxichauffeur ervan verzekerd te hebben dat ik geen behoefte had aan een stripclub was ik om 4 uur terug op de kamer en viel ik snel in slaap.

Onze tweede dag in Las Vegas bestond vooral uit lekker uitrusten in de 40 graden aan de rand van het zwembad onder het genot van een drankje. Wat later op de middag zijn we nog even the Strip afgeslenterd waar we alle bekende hotels bezocht hebben. Zo hebben we Ceasars Palace bezocht (the Hangover), the Venetian (gondels door het hotel), the Bellagio (uitgestrekte tuinen en fonteinen), New York-New York (achtbaan door het hotel en Times Square) en zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan. De volgende keer dat ik in Vegas ben (ja ik ga in november nog een keer), ga ik zeker wat attracties in de hotels uitproberen. Na even een makkelijke maaltijd bij Denny’s gepakt te hebben, vertrokken we weer richting Flagstaff na een geweldig weekend.
De dag erna was eigenlijk het plan om een beetje uit te rusten, maar Alla bood me aan om haar te vergezellen op een dagtripje naar Sedona en tegen Sedona zeggen we natuurlijk geen nee. Sedona is bekend om de rode zandsteenformaties die daar overal te zien zijn. We hebben hier twee tochten gemaakt naar verschillende uitzichtpunten en vanaf beiden hadden we een prachtig uitzicht. Mijn favoriete was zeker de klim die mij naar mijn Lion King moment bracht: een uitstekende rots die uitzicht geeft over zowel bossen als rotsformaties. Uiteraard ontbraken wel de olifanten en giraffes, maar je kan niet alles hebben.

En dat waren mijn fantastische vrije dagen. Het kostte weliswaar best wat, maar het was het absoluut waard. Zion National Park is waarschijnlijk één van de mooiste parken die ik hier zal zien en ik zal zeker de tocht naar Angels Landing nooit meer vergeten. Mijn volgende project is in Petrified Forest. Dit park is bekend voor het grote aantal versteende bomen en fossielen. Daar zal ik voor acht dagen trailwork doen. Eindelijk geen project met planten of bomen, dus ik kijk zeker uit naar dit project. Daarnaast zit ik vooral met mensen van mijn vorige twee projecten en belooft het een gezellige week te worden!