Los Angeles, Miami en New York

En zo werden we door de taxi richting ons hostel in Hollywood gebracht. Helaas was het net als de dag ervoor nog steeds bewolkt, maar gelukkig was het wel droog. Na onze spullen te hebben gedropt in onze, voor een hostel, vrij ruime kamer besloten we de Walk of Fame te lopen. Met meer dan 2500 geplaatste sterren konden we ons in ieder geval een tijdje vermaken met het zoeken naar de nodige bekende namen. Uiteraard hebben we ook nog wat foto´s gemaakt van het grote Hollywood Sign, maar daarna kwamen we tot de conclusie dat er verder vrij weinig te doen was in Hollywood. De enige andere optie die we hadden, was een rondrit langs de gigantische villa´s in Beverly Hills, maar aangezien we allebei van plan zijn in de toekomst zo´n soort huis te laten bouwen, vonden we het niet nodig hierlangs te rijden. Na nog even bij de Panda Express een goedkope Chinese maaltijd naar binnen te hebben gewerkt, gingen we maar slapen zodat we op tijd naar de zonnige stranden van Santa Monica konden vertrekken.

De volgende ochtend bleek de zon echter ver te zoeken zijn; het enige wat we de hele dag gezien hebben is één lange keiharde regenbui. Ook de dag erna was het weer nog dusdanig slecht dat een lekkere stranddag er echt niet in zat. Los Angeles bereikte zelfs het landelijke nieuws, doordat er in de twee dagen dat wij er waren vijf keer zoveel regen was gevallen als op alle andere dagen van het jaar bij elkaar. Twee dagen Arcade spelen in de speelhal op de bekende Santa Monica pier en een bezoekje aan waarschijnlijk het kleinste aquarium ter wereld was het gevolg. Het was zelfs zo erg dat we vrijwillig 10 uur van te voren op de luchthaven van Los Angeles zijn gaan zitten (we hadden een nachtvlucht naar Miami).

Afijn, Los Angeles was dus niet helemaal geslaagd, maar Miami maakte zeker een hoop goed. Het begint direct al zodra je het vliegtuig uitstapt en je de heerlijke vochtige warmte van Florida over je heen voelt vallen. We hadden in Miami het geluk dat we relatief goedkoop een hostel hadden kunnen krijgen die nog op een goede locatie zat ook: Miami South Beach. In Miami genoten we van drie geweldige dagen. Op de eerste dag hebben we lekker rustig aan gedaan en op het strand gelegen, genoten van onze Subways broodjes en van de biertjes tijdens Happy Hour in het hostel. Voor de twee dagen erna hadden we een auto gehuurd, zodat we niet afhankelijk waren van het geweldige Amerikaanse openbaar vervoer. Onze eerste bestemming was National Park the Everglades. Totaal verschillend van alle parken die we in Zuidwesten hadden bezocht, maar daarom zeker niet minder mooi. Het subtropische Everglades biedt onderdak aan een hoop planten- en dierensoorten en is daarom schitterend om te voet te verkennen (i.p.v. met een herriemakende airboat). We hadden verwacht dat het wel even zoeken werd naar onze eerste alligators, maar het was direct bij de eerste trail al raak. Totaal zagen we op deze trail een tiental alligators en net zoals in de dierentuin waren deze meestal rustig in de zon aan het luieren, maar af en toe hadden we meer geluk en waren deze roofdieren daadwerkelijk aan het zwemmen en jagen. Het af en toe in het water duiken van een valk die met veel snelheid uit de hoogte komt vallen, maakt het plaatje natuurlijk helemaal af.

Vervolgens zijn we richting Flamingo gaan rijden waar je uitkijkt op de golf van Mexico en waar we even een 30 centimeter lange hotdog wegwerkten. Daarna hebben we een poging gedaan om een mangrovebos in te lopen, maar na binnen één minuut totaal lek gestoken te zijn door insecten besloten we toch maar terug te gaan naar het begin van het park waar we nogmaals de trail met alligators beliepen. Na wederom te hebben genoten van deze dieren en richting de auto te zijn vertrokken, beseften we opeens dat we zo’n 10 centimeter van een alligatorstaart afstonden. Veel dichterbij hoeven ze op zich niet te komen, maar alsnog wel heel gaaf om zo dichtbij zo’n beest te staan. De laatste dag in Miami vertrokken we richting Key West wat het meest zuidelijke puntje van de Verenigde Staten is. De weg naar Key West is op zichzelf al het ritje waard, aangezien je van eilandje naar eilandje rijdt. Met een totale lengte van meer dan 180 kilometer en 42 bruggen verbindt de Overseas Highway meer dan 50 eilandjes. In Key West vind je dan vervolgens witte stranden met palmbomen en rondvliegende pelikanen en daar was het dan dus ook prima vertoeven. Helaas viel het snorkelen wel wat tegen doordat het de afgelopen dagen stormachtig was geweest, maar dat was dan ook het enige minpuntje.

En toen vertrokken we naar onze laatste bestemming: New York. In New York kregen we gezelschap van Marco en daarnaast konden we de avonden daar doorbrengen met Jos. Eindelijk weer eens wat Nederlandse gezelligheid. Direct de eerste avond werd direct duidelijk waarom New York de titel krijgt “The City That Never Sleeps”. Ondanks dat het 10 uur s’avonds was, was het nog steeds niet donker in New York door de grote hoeveelheden kunstlicht die in deze stad gebruikt worden. Na de kerstboom bewondert te hebben bij het Rockefeller center (ook geen klein gebouwtje) en over Times Square te hebben gewandeld, zat de eerste avond in New York er alweer op. Gelukkig hadden we vijf dagen om deze wereldstad te bezichtigen en hoefden we niet echt haast te maken.

De tweede dag was het voor de verandering weer eens begonnen met regenen. Na ontbeten te hebben in Chinatown besloten we om dan toch maar in de regen over Wall Street te slenteren. Na de nodige gigantische bankgebouwen te hebben gezien, langs de New York Stock Exchange te zijn gelopen en de Charging Bull te hebben bezocht, hadden we wel echt genoeg van de regen en besloten we een museum te bezoeken. Het enige museum waarbij we waarschijnlijk niet in slaap zouden vallen was het 9/11 Memorial Center en zo vertrokken we richting Ground Zero waar het nieuwe WTC met al zijn torens amper te zien was in de laaghangende bewolking. Het 9/11 Memorial Center maakte diepe indruk op ons drieën. In dit museum kan je luisteren naar de verhalen van nabestaanden, de laatste gesprekken vanuit de cockpit, toespraken en interviews met George Bush en gesprekken tussen reddingswerkers. Maar naast luisteren is er ook heel veel te zien. Uiteraard zijn er de nodige video’s over de aanslagen te zien, maar ook hangt er een pasfoto van ieder slachtoffer, de uitgebrande brandweerwagens die onderaan de torens stonden zijn er te zien evenals de pakken die reddingswerkers droegen en zijn er nog de nodige overblijfselen van de torens zelf te vinden. Maar ook is er te zien hoe Amerika omging met deze aanslag en hoe New York langzaam aan weer begon te bouwen aan het nieuwe WTC. Dit alles bij elkaar maakt het 9/11 Memorial Center echt een uniek en zeer indrukwekkend museum.

In de dagen erna bezochten we o.a. the Brooklyn Bridge, the Manhattan Bridge, the Highline (de oude metrolijn die nu verandert is in een park), the Chrysler building, the Flatiron building, the United Nations building, het nieuwe WTC (541 meter hoog!) en Battery Park (waar de onder puin bedolven wereldbol die voor het oude WTC stond nu te zien is). Ook gebruikten we de gratis veerdienst naar Staten Island, zodat we een prachtig uitzicht hadden op downtown Manhattan en op het Vrijheidsbeeld. De regen had de derde avond in New York plaats gemaakt voor sneeuw en zo liepen op donderdagochtend door een wit Central Park. We besloten tot de laatste dag te wachten met het opgaan van the Empire State building, zodat we hopelijk mooi weer hadden en de gehele stad onder ons konden zien. Eindelijk hadden we weer wat geluk met het weer, want de laatste dag was het overwegend zonnig. Na in de ochtend opnieuw langs het WTC te zijn gewandeld (maar nu zag je de torens tenminste in alle lengte) en langs een onderzeeër en vliegdekschip in de haven te zijn gelopen, vertrokken we richting Empire State building (381 meter hoog) waar we om 4 uur op de 86ste verdieping arriveerden. Het uitzicht vanaf de Empire State building was prachtig en aangezien het winter was begon de zon al langzaam onder te gaan en kregen we een prachtige zonsondergang. Na ook New York ook nog even te bewondert te hebben terwijl het “donker” was, zat onze laatste volle dag in de Verenigde Staten er alweer op. In de avond hebben we nog even goed gefeest als afsluiter (Marco had de dag erna bijna zijn ochtendvlucht naar Toronto gemist tot groot vermaak van mij en Renze) en het laatste Amerikaanse fastfood naar binnen gewerkt. Op zaterdag gingen we per trein (ook weer een hele uitdaging in Amerika) van Manhattan naar Newark International Airport en begonnen we later op die dag aan onze terugvlucht naar Amsterdam.

Op Amsterdam werden we opgehaald door vrienden en familie en kwam er echt een eind aan onze reis. Ik hoef uiteraard niet uit te leggen dat het een fantastische en hele mooie ervaring was om zo’n 3,5 maand rond te reizen door de indrukwekkende Verenigde Staten. De eerste twee maanden waren wellicht het meest uitdagend qua omstandigheden (het weer, de tentjes, het slechte voedsel, etc.), maar daar staat tegenover dat we een hoop nieuwe vrienden rijker zijn en onvergetelijke momenten hebben beleefd. Het rondreizen met de camper en het slapen in hostels in de grote Amerikaanse steden was weliswaar minder avontuurlijk, maar desalniettemin een fantastische tijd. Op 9 januari krijgt de reis nog een staartje aangezien er 27(!) ACE’rs afreizen naar Amsterdam om nog eens goed te feesten. Nu op naar het volgende avontuur: sollicitatiegesprekken en een baan vinden. Bedankt voor het lezen van mijn reisblog en ik hoop dat iedereen er van genoten heeft!